,,ტაბულას” დამფუძნებელი, თამარ ჩერგოლეიშვილი:
,,გუშინ, ვიღაცის პრიმიტიული ტანტრუმი შემომხვდა ფიდში “ყველა ქალი ბოზია, მაპატიე დედაო” მოთქვამდა (პოლიტიკას ეხებოდა, მაგრამ შინაარსი ეს იყო).
ვცადე ამეხსნა, რომ სიგიჟეა ასეთი ტრაიბალიზება.
უარეს ისტერიკაში ჩავარდა.
არ დამეზარა (დედლაინი მაქვს და პროკრასტინაცია წმინდაა), ვცადე გამერკვია, რა წინააღმდეგობა აქვს ჩემს შინაარსთან – რასაც ვიძახი.
აი რაში არ მეთანხმება
რომ არ ვევასები, ეგ არ მაწუხებს, არც მე მევასება (სრული სიმართლე თუ გინდათ, არც მევასება და არც არ მევასება, ანუ არ გამაჩნია გრძნობები) – შინაარსზე მქონდა კითხვები.
მაინტერესებდა, აი რას ვიძახი, რის შინაარსსაც არ ეთანხმება.
მართლა ვერაფერი გავიგე.
რა არ წამიკითხავს და გამიგია, აი ამ ბაბლის ქალებისას ვერ ვიგებ ვერაფერს.
ვერ ვიგებ ორჯერ ორი ოთხიაზე დათანხმებას ჩემი პერსონის ფსიქოანალიზი რაში სჭირდება 
როდიდან გახდა სიმართლის აღიარება მათთვის ტრანზაქციული – თუ ბავშვობიდან ასეთები არიან, ეგეც ვერ გავიგე.
ჩემთვის საინტერესოა მათი მოწყობა – ნეტა როგორ გაზარდეს, რას ეუბნებოდნენ? ჭეშმარიტებას მაშინ დაეთანხმე, თუ დაგიყვავებენო? ასე როგორც ცხოვრობენ, მართლა ვერ ვიგებ და მაინტერესებს 
ბებიაჩემი არ ყოფლა ელეონორ რუზველტი, მაგრამ ამას მასწავლიდა:
Great minds discuss ideas; average minds discuss events; small minds discuss people.”
